ينبار خزانم و خزانم زيباست...!
کهنگي ها فرو ريخته بر روي زمين
تازه گي ها شايان
عشق در کالبدم منتظر فصل بهار
سرفرازم چو چنار
آشتي ها شايان
اشک نيستم دگر
باران هم زيباست
مي زدايد از من هر چه از غم هايم مانده به جا
قطره هايش شايان
ميوزد باز نسيمي تازه
بوي عطرش باران
و صدايش شايان
من از اين ميترسم برود فصل خزان
کهنگي ها تازه
انتهايش پايان
"آشنا"